Jak kawa wpływa na organizm ?
Kawa przez wiele lat była przedstawiana w dość negatywnym świetle, na przykład zarzucano jej, że wypłukuje magnez. Na dzień dzisiejszy wiemy już, że kawa nie jest wcale taka zła, jak nam ją przedstawiano przez lata.
Na wstępie rozwiejmy pierwszy największy mit : „KAWA WYPŁYKUJE MAGNEZ” kawa owszem wypłukuje magnez, ale jednocześnie go dostarcza i to w większej ilości niż go wypłukuje, więc koniec końców i tak wychodzimy na plus z ilością magnezu.
Kawa jest świetnym źródłem polifenoli, w tym kwasu chlorogenowego i kwasu kawowego. Jej zalety :
- działa przeciwutleniająco, przeciwzapalnie
- wpływa korzystnie na gospodarkę cukrową
- działa neuroprotekcyjnie
- jest świetnym antyoksydantem
- działa bakteriobójczo
- wspiera układ sercowo-naczyniowy
- zmniejsza ryzyko raka wątroby
- wykazuje korzystne działanie w walce z nowotworami
- spożywanie kawy aktywuje wydzielanie alfa-amylazy ślinowej (sAA), enzymu biorącego udział w trawieniu polisacharydów.
- wspomaga pamięć i koncentrację
Kawa również może okazać się korzystna w zapobieganiu depresji. Badania pokazują, że ryzyko depresji zmniejsza się wraz ze wzrostem spożycia kawy zawierającej kofeinę
Wpływ kawy na mikrobiotę ?
Kawa dzięki temu, że jest bogata w antyoksydanty i polifenole korzystnie oddziałuje na różnorodność mikrobioty.
Kawa powoduje wzrost aktywności metabolicznej i liczebności bakterii z rodzaju Bifidobacterium oraz wzrost w grupie Clostridium cocoides-eubacterium rectale.
Jedno z badań wykazało, że ekstrakt ze świeżo palonej kawy Arabica ( która to zawiera mniejsze ilości kofeiny niż kawa Robusta) sprzyjał wzrostowi Bifidobacterium Animals oraz Lactobacillus Rhamnosus i Lactobacillus Acidophilus. Natomiast ciemno palona kawa Arabica stymulowała wzrost Bifidobacterium Animals i Bifidobacterium Lactis BB12
Kofeina dodatkowo hamowała wzrost Escherichia Coli (pałeczki okrężnicy) .
Kawa, kto powinien ją ograniczyć ?
Na obecną chwilę nie ma jednostek chorobowych w których kawa byłaby absolutnie zakazana. Zaleca się jednak, aby w chorobach związanych z przewodem pokarmowym (w tym : IBS biegunkowe, wrzody żołądka, WZJG, refluks oraz z nietolerancją histaminy) rozważyć jej ograniczenie na pewien czas i obserwować czy nasilenie naszych problemów ulega zmniejszeniu, ponieważ w niektórych przypadkach kawa może działać drażniąco na błonę śluzową i nasilać nasze objawy. Zaleca się odstawić ją na okres około miesiąca, a następnie stopniowo wprowadzać.
Również osoby zmagające się z bezsennością powinny rozważyć spożywanie kawy wyłącznie w godzinach porannych, ponieważ mogą być w tej grupie osób u których enzym CYP1A2 odpowiedzialny za metabolizm kofeiny działa wolniej.
Wrzody żołądka, a kawa ?
Kawa, a wchłanianie
Trzeba również pamiętać o tym, że spożywanie kawy do posiłku może utrudniać wchłanianie żelaza, dlatego osoby borykające się z anemią szczególnie powinny zwrócić uwagę, aby do posiłków bogatych w żelazo nie spożywać kawy.
Czy kawa zaburza wędrujący kompleks mioelektryczny (MMC) ?
Na ten moment w badaniach przeprowadzonych na ludziach nie zaobserwowano, aby kawa (oczywiście czarna bez żadnych dodatków) wpływała na pracę MMC, natomiast w badaniach przeprowadzonych na myszach wykazała, że wpływa na wydzielanie kwasu solnego
i enzymów, takich jak pepsyna, chymozyna i lipaza, które inicjują trawienie węglowodanów, białek i lipidów. Dlatego potrzebna jest większa ilość badań, aby potwierdzić, że u ludzi kawa nie wpływa na MMC.
Osobiście uważam, że lepszym rozwiązaniem jest spożywanie kawy w okolicach posiłku
(który nie jest bogaty w żelazo) , aby nie wpływać na pracę wędrującego kompleksu mioelektrycznego, którego zaburzenie może doprowadzić do SIBO i IMO.
Więcej na temat SIBO/IMO i MMC przeczytacie pod tymi wpisami :
SIBO (przerost bakteryjny w jelicie cienkim)
MMC ( wędrujący kompleks mioelektryczny)
Bibliografia :
- https://www.mdpi.com/2072-6643/14/2/399/htp
- Effects of Coffee on the Gastro-Intestinal Tract: A Narrative Review and Literature Academic Editor: Miguel Montoro. Nutrients 2022, 14(2), 399;
- https://jamanetwork.com/journals/jamainternalmedicine/fullarticle/1105943
